Tot het einde van de 16e eeuw was de Nederlandse handel vooral gericht op de Oostzee. Goederen uit Indië werden gekocht van Portugese kooplieden, die vooral leverden via de haven van Antwerpen. Door de oorlog met Spanje kwam hier verandering in. Spanje en Portugal sloten een verbond en tegelijkertijd werd Antwerpen veroverd door de Spanjaarden. De aanvoer van producten uit het Verre Oosten stokte, waardoor steeds meer plannen ontstonden om zelf 'op de Oost' te gaan varen.

De plannen werden met name in praktijk gebracht door de talloze Zuid-Nederlandse kooplieden die zich, na de val van Antwerpen, in het noorden vestigden. Zij brachten het geld, de contacten en de kennis mee om een succesvolle 'Indië vaart' mogelijk te maken. Aanvankelijk stuurden de handelssteden ieder apart schepen naar de Oost. Van samenwerking was geen sprake. Integendeel: de concurrentie was zó hevig, dat de Staten-Generaal in 1602 ingrepen. Alle firma's die met de Oost handel dreven, dienden te fuseren tot één grote handelsonderneming: de VOC. Dit was het begin van de Gouden Eeuw. Als handelswaar vervoerde de VOC kruiden, specerijen, katoen, zijde en porselein naar Europa. De VOC beheerste een groot aantal jaren alle contacten tussen Noordwest- Europa en Azië. De ondergang van de VOC in de tweede helft van de 18e eeuw heeft meerdere oorzaken, waarvan wellicht de belangrijkste de maritieme overmacht van de Engelsen is geweest waardoor de republiek werd geïsoleerd. In 1799 ging de VOC failliet.

 

VOC Duiten

De VOC bracht met hun reizen van Nederland naar Azië alleen goud en zilver mee in staven en in munten. In de 200 jaar dat de VOC bestond exporteerde ze meer dan 600 miljoen guldens. In de eerste 125 jaar dat de VOC bestond gebruikte ze ook lokaal gekochte koperen munten, vooral munten uit China, Japan en Amman.

Deze munten werden al gebruikt bij de locale bevolking in Indonesië. Ook de Portugezen gebruikten deze kleinere munten om handel te drijven met de bevolking in Nusantara. Op Java waren ook lokaal geslagen munten in circulatie. Deze waren gemaakt van een mix van koper en tin en “picis” genoemd. Soms gebruikte de VOC zogenaamde “larins” uit India.

Rond 1723 werd het te moeilijk om de lokale koperen munten te kopen. Ze verdwenen omdat de Chinese handelaars ze opkochten en exporteerden. Het hoofdkantoor van de VOC in Batavia vroeg om koperen duiten. Hier werd gehoor aan gegeven en de VOC stuurde provinciaal in Dordrecht geslagen duiten. Deze duiten werden gewaardeerd op een kwart stuiver in Batavia. In Nederlanden waren de duiten echter 1/8 stuiver waard. Veel zeelieden probeerden dus een snelle winst te maken door de duiten mee te smokkelen.

In 1726 werden speciaal ontworpen duiten voor de VOC geslagen in het munthuis van Dordrecht. Deze duiten konden niet door in Patria gebruikt worden en waren speciaal bedoeld om gebruikt te worden in de gebieden die door de VOC gecontroleerd werden zoals Coromandel, Cochin, Mallaca en Java. Aan een kant werd het provinciale wapen gedrukt en aan de andere kant het VOC wapen, merkteken en jaartal. Dit was het begin van een lange serie VOC duiten. De laatste VOC duit werd geslagen in 1794. In 1748 werd de collectie uitgebreid met halve duiten om kleinere handel mogelijk te maken. De eerste halve duit werd in Dordrecht in 1749 geslagen.

VOC Manchetknopen

De VOC manchetknopen van Dutch Ties zijn gemaakt van originele VOC Duiten. Er wordt geen selectie gemaakt op jaartallen. Natuurlijk worden wel de munten gekozen die nog een goed reliëf hebben. Elk setje bestaat uit een manchetknoop met het VOC wapen omhoog en een manchetknoop met provinciale wapen omhoog. Omdat er zo’n grote variëteit aan VOC duiten is kunt u dus manchetknopen ontvangen die een ander wapen en ander jaartal hebben dan de manchetknopen op de foto. De kwaliteit is echter altijd vergelijkbaar.

De manchetknopen komen naar keuze verzilverd, verguld of in metaalkleur.